DVD po swojej premierze w 1995 stał się prawdziwym hitem – wreszcie zaznano potężnej rewolucji w przekazywaniu wideo, gdyż standard VHS w momencie premiery DVD miał ponad 18 lat. Dzisiaj zajmiemy się, czym nas zaskoczył ten nośnik i z czym musieliśmy się obejść.
Wszyscy potrzebowali nowego nośnika nie tylko wideo, lecz również danych, co DVD pomogło im dać. Jednak po zastaniu widoku z włączonym komputerem, płytą i danymi na komputerze mogliśmy dostać niezłego zdziwienia – format ten początkowo nie wspierał nagrywania danych na płytę. Hewlett-Packard zdecydowało się na pomoc – zaprezentowali trzy nowe warianty systemu DVD: DVD-R/RW, DVD+R/RW i DVD-RAM. Ten ostatni w praktyce działał jak dysk twardy i dane były możliwe do osiągnięcia w mgnieniu oka.
Poprzez wypalanie na płycie możliwym było zgrywanie własnych danych tak jak na dyskietkach. Niestety, odtwarzacz DVD nie mógł się tym poszczycić. Wielu ludzi myślało, że przedłużono tradycję związaną z nagrywaniem programów z telewizji, jak to było w formacie VHS, jednak DVD nie tylko nie mogło tego zrobić, lecz nie chciało. Przez VHS wpłynęło wiele zgłoszeń o naruszeniu praw autorskich, wiele lat sprzedawano nielegalne kopie filmów, filmy przegrywano je z jednej kasety na drugą. Sony oraz Phillips, pomysłodawcy formatu chcieli chociaż opóźnić kolejne akty piractwa i można powiedzieć, że im się to udało, gdyż dopiero w XXI wieku zaczęto rozbrajać „zabezpieczenia” DVD.